bir kışın başlangıcına ...

çokça esirgeyen

çokça bağışlayan
ve beni delirmekten sakınan
boşvermişliklerim adına ...

_________

her yazın son günleri yahut sonbaharın ortası
kelimeler bereketsiz hasatlar gibiyken avuçlarımda

ve cümleler hiçbir kağıda yakışmayacak kadar eğri

hayaller küflü ekmek

umutlar kuruyan su

ve ömür dedikleri gün gün zamana gömülen birşeyken

ben yine de
yine de

gelip bir şeyler ekip duruyorum buraya
buraya

buraya

her kışın başlangıcına

oysa yeşertecek hiçbir şeyin yoksa
toprak bir birikinti .

*

her cümlenin “ben” yeri yahut birkaç nefes ertesi
ihtiraslı bir dalgınlığınlığın salgın bir hastalığa dönüşünü izliyorum bedenimde tutkuyla
sonrası ateşli nöbetler misali sayıklayan sorular

öpüldükçe acıyan yaralar gibi kalıyor dudaklarımda
ne kadar zamandır hayattayım ?
ne kadarım hayatın uzağında ?
ve kaç mutsuzluktur kendimleyim ?
ve kaç tekrar döndüm buraya ?
buraya

buraya

son anlamlı boşluğuma

ve bu bir ağaç fısıltısı,

bazen kalabalıklar kadar değersiz en az

yalnızlıklarda .

*

şimdi yine bir sonbaharın ortası

yahut birkaç nefes ertesi

kelimeler bereketsiz hasatlar 

cümlelerse birer kırışıklık hafızamda

ve kuru otlar kadar eğri gülüşüm yaraya bağışlanmış dudaklarımda

sahi üşümek bulaşıcımıdır ?

kışları terkedilirmiyiz ?

yada birbirimizi yakarak ısınabilirmiyiz ?
bilmiyorum
bilmiyorum
ama biliyorum
üzgünlüğüm içimde simsiyah bir sayfa boyunca kollarını iki yana açıp durduğu zamanlarda
uçurumu yırtan bir martı çığlığına benziyor hiç reddilmeyen sessizliğim
ve kirpik kafesini parçalayan bir suyun ıslaklığıyla

buraya

buraya

buraya

damla damla kazımak istediğim

tek hissim
mutluluk yalnızca ruhtan
acı sadece etten

ibaret
değil

.

ihtimal katlanıp bir suya 

bir küçücük gemi olmak isterdi bu dilsiz kağıt

ihtimalini tüketen ellerim
ve katlandığı cümlelerim için 

okyanuslarca 

özür ...

____ ^^