çiçekli şiirler yazmak isteyen kıza ...

inanır mısın ?
inanır mısın küçükken sen
incecik camdan ipleri vardı yıldızların
incecik camdan
bense eski bir şarkıda yalvarırım çiçeğiydim o vakit
açardım bir kerecik
solardım sonra hemen
istemezdim bilmesindi
rengimi hiç kimsecik
ama yemin ederim
yemin ederim
vardı ipleri yıldızların
vardı
ve incecikti
ve camdandı
sen de görmüşsündür mutlaka
sen de görmüşsündür eminim
yıldızlarla gözlerimizi
birbirine
bağlardı …

unutur muyum ?
unutur muyum sanıyorsun ?
acilen rüyasını anlatmak isteyen bir bodrum katı kızıydın sen
ve ölümden korkmayan, hatırlamaya alışkın
ne vakit sokağa çıkıp bir oyuna karışsan
tersten esen bir rüzgar olurdun ilk
tersten esen bir rüzgar
zamanı geriye akıtmak arzusuyla
hemen esmeye başlardın
bir şehre en uzak kıyısından
bense hep bir yarım adaydım kendi kuytumda
ki kopup ada olmadım o ince yerimden asla
yine de bilirdim
kasımpatılar gibi acı kokmuyordu senin ellerin
ve plastik vazolar gibi değil, kırılır incinirdin
yoksa nasıl severdim “yoksul bir aşkın güzelliğini”
çiçekli şiirler yazmak isteyen bir kızın kalbinden
dinlemeseydim …

korkuyor musun şimdi ?
korkuyor musun ah !
korkuyor musun, söyle ?
yada boş ver deme hiçbir şey
uyu sen hadi
uyu, öyle
ben örterim çiçekli bir perdeyle ince ve beyaz hüznünün üzerini
hem sararmaz ki sayfalar eskimekten korkma sakın
solmak yaşlı bir cadının büyüsüdür, unutulunca başlar izleri ancak eskimenin
oysa sen unutulur musun
yoksa sen unutulacağını mı sanıyorsun ?
ah deli kız !
sanma öyle
sanma hiç
çünkü nerde olsa tanır
e çünkü vefalıdır
hem yazın bile elleri üşüyen, söylesene bir yalnız çiçeğini nasıl unutur
ve hatırlar tümü
hatırlar inan
hani şiirlerinde ekmek kırıntısı attığın o kuşlar
ve bir şehirde hep geriye doğru esen rüzgar
belki zamanı geriye alamaz ama
olsun
nasılsa bir gün zamanın kalbi de durur
uyu sen
uyu sen hadi
ben üzülürüm biraz
tamam gücenirim de tabi
hatta sonra susarım da elbet
sanki bir küstüm oyunundaymışız gibi
ama anlarım
anlarım o kadar beklemiş
o kadar beklemişsin ki, bitirmişsin bütün bekleyişleri
ve bilirim şimdi ruhun bir yıldızdır
ve illa ki ince camdan bir iple birinin gözlerine bağlanmışsındır
mutlusundur
mutlu
ki hep mutluluklar dileğimle
yine de bil
bil, olur mu
artık içinden geçmediğin şiirlerden içime
en çok
en çok yalnızlıklar kaldı
geriye …

____ ^^

*Didem Madak anısına





yalan söyleyecek değilim, çok okuyan biri sayılmam
gizleyecek değilim bütün şiirlerini de biliyor değilim
ama artık baya eski bi geçmişte “çiçekli şiirler yazmak istiyorum bayım”
diyen şiiriyle tanışmıştım ben Didem Madak’ın satırlarıyla
ve o şiirini gerçekten çok öfkeli, çok gerçek ve bir o kadar da hüzünlü
ve bir o kadar incinmiş ve isyankar, ağrılı bulmuş, çokta beğenmiştim
dedim ya bütün şiirlerini okuduğumu söyleyemem
ama yine de az değil okuduklarım ve anımsadıklarım
“Ah’lar ağacı, Çalı Kuşunun Z Raporu, siz aşktan ne anlarsınız bayım,
Polyanna’ya Mektuplar, Şimdiden Bir Hatırasın,,,,, ve diğerleri diye uzar gider
ve okuduklarımın tümünde gördüğüm şuydu ki;
ne gösteriş sevdalısı, ne de süslü dolanbaçlı yollar düşkünü
üstelik kadın olduğunu her şiirinde hissettiren inceliğiyle ağrıyı hissedişi
yine de bunların yanında yeri gelince ellerinin kahve kokuşu
sabahlara yetiştirdiği kahvaltılar olduğu
ve bazen mutfağında dalgınca annesini anıp
yada bir sigara nefesinde birini delice özlediği
hiç sır değildi, açık sözlüydü, içindekini okuyana illa ki hissettirirdi
ve dedirtirdi sana, dedirtir de hala
nasıl da biliyor acının en güzel tariflerini …
bu gün kaybını duyunca, gözlerim doldu, ki hani tanımadan tanıdığım biri gibiydi
bu yüzden gün bitmeden kendimce iki acele ve iki acemi satır
bir de çiçek bırakıp bendeki hatırasına
üzgünüm, demek istedim …
umarım artık her şeyin acısız, ağrısız, mutlu tarafındadır
ve ilk okuduğum o şiiri için bir yol bırakıyorum buraya
hiç okumamış yada yeniden okumak isteyenler bakınabilir;

http://www.siirbul.com/?sayfa=siir&siir_id=24786






















Get Your Own Player!